Gastblog | Hulp bij financieel overzicht

Een aantal jaren geleden was ik vrijwilliger bij een Humanitas. Ik werd steeds voor maximaal 6 maanden gekoppeld aan een volwassene die moeite had met het bijhouden van een financiële administratie en daardoor schulden had gemaakt. Het doel was niet om te zorgen dat de schulden afbetaald werden, maar wel dat de cliënt leerde om een administratie bij te houden en zelf schuldeisers te benaderen.

In de praktijk ging het soms toch een beetje anders. Mijn eerste cliënt was Edmunda, een gescheiden vrouw van allochtone afkomst met twee kinderen op de middelbare school. Zij sprak slecht Nederlands en was zo goed als analfabeet. Haar kinderen hielpen haar waar zij konden, maar jongeren op die leeftijd zijn ook niet altijd in staat om alle brieven te begrijpen, instanties te bellen en meer van zulk soort taken uit te voeren. Daarnaast zouden zij dat natuurlijk helemaal niet moeten doen, zij moeten zich druk maken om school en hobby’s en vrienden en vriendinnen.

Edmunda had een baantje als folderbezorgster, maar het bedrijf waar zij voor werkte had haar laatste maand salaris niet betaald en stond op het punt failliet te gaan. Hetgeen ook een maand nadat ik Edmunda ging helpen gebeurde. Nu kan iemand die van maand tot maand leeft, geen buffer heeft én bovendien al wat schulden heeft, geen maand salaris missen. Het gevolg was dan ook dat haar financiële situatie in rap tempo verslechterde.

Toen ik Edmunda ontmoette had ze schulden bij twee internetproviders, daar was ze namelijk contracten mee aangegaan. Ze had ook een schuld bij een telefoonbedrijf en bij een boekenclub. Die boekenclub vond ik de meeste trieste schuld. Ze had het contract aan de deur afgesloten bij een colporteur. Wellicht had deze persoon niet door dat zij nauwelijks kon lezen en schrijven, maar dat betwijfel ik. Verder stonden er nog wat andere rekeningen open en met het binnenkomen van de aanmaningen werden deze per keer tientallen euro’s hoger.

Omdat het Edmunda niet zo goed af ging zelf een ordner met tabbladen in te richten en haar schuldeisers te bellen om betalingsregelingen af te spreken, heb ik deze taken van haar overgenomen. Het bellen heb ik haar altijd eerst zelf laten proberen, maar als het dan niet lukte zat ik naast haar en kon ik het gesprek overnemen.

Maar wat een ellende kan dat zijn zeg! Bellen met bedrijven die niet mee willen werken of mee willen denken over een oplossing, idiote eisen stellen aan de bedragen die iemand per maand moet betalen en incompetente medewerkers aan de telefoon!  En soms is er helemaal geen telefoonnummer te vinden en ben je uren bezig op een website. Ik moest af en toe hemel en aarde bewegen om een beetje normale afbetalingsregeling te treffen. De boekenclub was daar een goed voorbeeld van (of is hier dan juist sprake van een slecht voorbeeld?).

Wat is het dan fijn wanneer je iemand aan de lijn krijgt die wél begrip toont en wél helpt! Een bedrijf waar klantvriendelijkheid nog iets betekent. Ik hielp Edmunda van oktober tot en met maart. In december was haar situatie op zijn slechts en waren zowel haar portemonnee als haar koelkast leeg.  Ze kreeg eten van haar zussen die in de buurt woonden en ze ging naar de voedselbank. Tegen alle adviezen in heb ik haar toen een grote krat boodschappen cadeau gedaan, met decemberlekkernijen maar ook met toiletpapier, maandverband en schoonmaakmiddelen.

Na 6 maanden moest de begeleiding stoppen, dit om te voorkomen dat de banden tussen hulpverlener en cliënt te nauw zouden worden. Ik vond het jammer maar begreep het wel. Ik heb Edmunda daarna niet meer gezien of gesproken. Als ik in de wijk waar zij woont kom, vraag ik me toch altijd af hoe het gaat. Ik vond de afronding niet echt bevredigend en had ik graag nog een vinger aan de pols gehouden bij Edmunda.

Mijn tweede cliënt, Tjtiske, was ook een gescheiden vrouw met twee kinderen op de middelbare school. Zij was echter hoog opgeleid én had een baan. Toch vond ook zij het bijhouden van haar administratie een vervelende klus en omdat ze dit telkens voor zich uit schoof had  ze veel schulden. Bij mijn eerste bezoek gingen we meteen met stap 1 van mijn programma aan de slag: verzamel alle rekening, enveloppen (open en dicht), contracten en papieren die ook maar iets met financiën te maken hebben. Voortvarend ging ze aan de slag. Onder de kussens van de bank, achter de kast, in plastic tasjes in de bezemkast…ze haalde echt overal dichte enveloppen vandaan!

Stap 2 was daarna aan de beurt: stapeltjes maken, ordenen en sorteren. Nog een hele klus want het waren bij elkaar 3 AH tassen vol met papier. Deze klus heb ik haar helemaal zelf laten doen en toen ik een week later terug kwam lagen er keurige stapels  op tafel.

Met Tjitske ging het bellen en archiveren een stuk makkelijker. Wel liep ook zij af en toe ook op tegen een muur van onbegrip en klantonvriendelijkheid. Gelukkig kon zij daar goed mee overweg en wist ze vaak de situatie toch zo te regelen dat zij er mee verder kon. Gedurende de 6 maanden dat ik Tjitske begeleidde kreeg ze steeds meer zelfvertrouwen en plezier in het bijhouden van haar administratie en aanpakken van haar chaos. Het gaf rust in haar hoofd en een minder hoge schuldenlast. Bij mijn laatste bezoek kon ik vaststellen dat Tjitske op de goede weg was en zeker zelfstandig hiermee verder kon. Ik verwacht dat dit ook zo gegaan is.

Deze week ben ik, nu niet als vrijwilliger maar als buurvrouw, een dame van 25 jaar gaan helpen. Zij woont alleen, studeert aan een HBO opleiding, werkt in haar weekenden en vakanties en heeft geen idee van haar inkomsten en uitgaven. Ze weet wel dat ze iedere maand tekort komt! Ze wilde heel graag hulp om haar financiën op orde te krijgen. Dit weekend heb ik haar stap 1 en 2 als opdracht gegeven! Ik  heb er zin in!

Heeft u financiële ondersteuning nodig of wel eens gegeven?

Stella